กินเข่าติบเก่า มันเน่าแล้วบ่บ้ออ้าย
กินได้บ่หลาย อ้ายถิ่มบ่นิ่มบ่หอม
ยอมกินเพราะอ้าย กินไปให้แล้วเป็นวัน
ไปพ้อคนนั้น หันหลังให้อ้ายไปบ่คืน
นางได้มายืนไห้ มาเหลือใจอ้ายวางไว้ให้ใจเอ้ยหม่น
คิดขึ้นมาแล้วหลูโตน ยืนงอยโพนแล้วจั่งฮ้อง
ส่างลืมน้อง ผู้ฮักแพง เออเอ้ย พี่เอ้ย
แต่งกันเฉยๆ คำว่าลงเอยบ่เคยสิมี
อยู่กันมาตั้งหลายปี สิ่งที่ดีๆ บ่เคยสิพ้อ
บ่เคยสิง้อขาดการติดต่อบ่พ้อจักเทื่อ
ปวดหัวใจเอาเหลือ หรือว่าอ้ายเบื่อ เพราะน้องของเก่า
เข่าติบนี้มันบ่ดีแล้วบ้อ มันบ่หอมซั่นบ้อ
คือบ่คิดพ้อหน้าน้อง
ไปลองเขาพุ้น ไปซิบหอมเข่าใหม่ คิดขึ้นมายามใด
มันปวดหัวใจของน้องแทบขาด
เหมือนดั่งสายฟ้าฟาด มาผงาดฟาดลงบนกลางใจ
โอ่โอ้คนใจร้าย รักจริงกลับทำลาย ไม่เสียดายเลยน้อ
บ่พอน้อใจของอ้าย ไปหมายคนซ้อนผู้ใหม่ ซ้อนผู้ใหม่ จั่งซ้อนผู้ใหม่
เฮ็ดให้ใจของนางปวดร้าว คราวนี้ฮักสลาย ชายไม่จริงหญิงจึงถูกหลอก
ซางมาบอกฮักเฮาแต่กี้ ทุกเสี้ยวนาทีสิมีเจ้า สิมีเจ้า
รักเราต้องเจ็บ มันหนาวเหน็บในหัวใจ บอกรักจริงใช่ไหม
ได้ชิมแล้วไปหัวใจไกลห่าง รักจางใจเจ็บ หนาวเหน็บทุกวันทุกคืน
นอนร้องไห้หัวใจสะอื้น ต้องกลืนน้ำตา เมื่อคราใจเหงา
ฮักเฮาคงพังจบแล้ว ฮักเฮาคงพังจบแล้ว
บ่เหลือแววว่าอ้ายสิต่าว อ้ายสิต่าว ว่าอ้ายสิต่าว
ผู้สาวละเขารวยล้นฟ้า มีหน้ายศศักดิ์ศรี
เราไม่มีที่ยืนแล้วนั่น ความสัมพันธ์จบกันท่อนี่
รอมาเป็นปีนี้พังแล้ว รักเราสิ้นแวว หัวใจสลาย